Aðgerðaleysi er dýrt!

Jóhanna og Steingrímur vita þetta eflaust mun betur en Nouriel Roubini, sem telur að þessi leið geti bjargað því sem bjargað verður. Þessi leið er í raun eina leiðin sem fram hefur komið. Margt hefur verið rætt eins og t.d. að lengja í lánum og frysta afborganir. Þær leiðir hafa aðrar þjóðir reynt og ekki komið vel út úr. Það er skiljanlegt að mönnum svíði að þeir sem offjárfestu og þeir sem þurfa ekki á hjálpa að halda, fái einnig niðurfelling. Staðreyndin er hins vegar sú að því fyrr sem eitthvað er gert því betra. Þessi leið er gagnsæ, skilvirk og tiltölulega einföld í framkvæmd. Ef Jóhanna og Steingrímur ætla að leggjast yfir hvert og eitt tilvik fyrir sig og greina hvað þarf að gera, þá er ég ansi hræddur um að hér verði orðið kerfishrun áður en nokkuð verður að gert. Kostnaðurinn af þessari framkvæmd verður fyrst og fremst af afskriftinni sem verður þegar kröfur verða keyptar frá gömlu bönkunum til þeirra nýju. Í því sambandi hefur verið talað um 50% afskriftir. Erlendir kröfuhafar munu sennilega sætta sig við það, þar sem íslensk skuldabréf þykja nánast verðlaus alþjóðamarkaði.

Þegar búið er að fella niður 20% má fara að skoða frekar aðgerðir til hjálpar þeim sem enn verða illa staddir. Einnig má útfæra þessa hugmynd á einhvern hátt með því tildæmis að setja hámörk á niðurfellingu eða annað slíkt.

 Er ekki kominn tími til að stjórnmálamenn leggji pólitíkina aðeins til hliðar og fari að grípa til aðgerða. Í þessu árferði er vítavert ábyrgðaleysi að hafna hugmyndum án nokkurrar yfirlegu, bara vegna þess hvar þær eru upprunnar.

Ég minni á færslu mína hér á blogginu um 20% niðurfellinguna. Hana má nálgast í valmyndinni hér til hliðar, undir Nýjustu færslur.

Húsráð Tryggva Þórs þykja vond

Athugasemdir

[Andri Geir Arinbjarnarson, 17.3.2009 kl. 18:29]

Hagfræðilega er þessi hugmynd ekki galin en frá lögfræðilegu sjónarmiði er hún afleit þar sem hún stríðir gegn eignarréttarkafla almennra mannréttinda.  AGS og hinar Norðurlandaþjóðirnar mundu aldrei samþykkja svona aðgerðir og endurkalla lánin sín.  Áður en gripið er til svona róttækra aðgerðar þarf að koma stýrivöxtum niður í núll og aftengja verðtrygginguna.  Um leið og það yrði gert sæi verðbólgan um restina. 

[Hólmar Örn Finnsson, 17.3.2009 kl. 18:36]

Erlendir kröfuhafar vita vel að þeir fá aldrei allar sínar kröfur greiddar. AGS hafa á fundum með Sigmundi Davíð viðurkennt að þessi leið sé fær. Með því að grípa til þessarar aðgerðar væri hugsanlega hægt að tryggja frekar heimtur útistandandi skulda og þannig koma í veg fyrir að bankarnir eða ÍLS sitji uppi með fjölda óseljanlegra íbúða. Ég  held að aðrar Norðurlandaþjóðir og AGS sjái sér hag í þvi að gripið sé til aðgerða til þess að koma hjólum atvinnulífsins hér aftur í gang. Þessi hugmynd smitar svo mikið út frá sér.

Hvaða lög og samninga er verið að brjóta með þessu. Það liggur fyrir að þessar kröfur fást ekki greiddar. Fyrst munum við gera upp við erlenda kröfuhafa á verði sem þeir sætta sig við, svo verður þetta gert. Þar með er skuldin orðin okkar og okkar að ákveða hvað verður um hana. Það er allt eins líklegt, ef ekkert verður gert, að afskriftir verði meiri en 20%. Væri það brot á lögum eða alþjóðasamningum sem Ísland er aðili að?